Infrastructureel plan en analyse Venetiaanse Gaanderijen
Deze analyse werd ondernomen door Digipolis om te bepalen welke indoor positie systemen mogelijk zijn binnen de Venetiaanse Gaanderijen
Last updated
Deze analyse werd ondernomen door Digipolis om te bepalen welke indoor positie systemen mogelijk zijn binnen de Venetiaanse Gaanderijen
Last updated
Op vraag van koning Leopold II ontwierp Henri Maquet in 1900 de eerste Koninklijke gaanderij: een L-vormige, gesloten en overdekte verbinding tussen het koninklijk chalet en een groot salon in achthoekige vorm. De galerij is nu gekend onder de naam ‘Venetiaanse Gaanderijen’, verwijzend naar de classicistische architectuur van Venetië. Toen de Koninklijke familie besliste niet langer gebruik te maken van haar verblijfplaats aan zee, kreeg de stad Oostende het hele complex in concessie. Het moest een culturele bestemming krijgen. De Venetiaanse Gaanderijen werden in 1998 – 1999 gerenoveerd en zijn nu een tentoonstellingsruimte.
De Venetiaanse Gaanderijen zijn deel van een beschermd gebouw, met heel wat voorzetwanden om de werken, objecten of kunst tegen te plaatsen, zonder beperkt te zijn door de structuur van de originele muren en ramen. Hier en daar staan er scheidingswanden om de middenzaal op te splitsen. De enige ingrepen in de plafond zijn rooksensoren of alarmsystemen en de ophanging van de verlichting. Er is 1 plek met internetverbinding in een kleine werkkamer in het begin van de middenzaal, dus ‘Power Over Ethernet’ zou wel mogelijk zijn vanaf dit punt. Er is een balie aanwezig met permanentie voor het uitdelen van Ultra Wide Band sensoren zeker mogelijk maakt.
Dit zijn de voornaamste infrastructurele factoren om in rekening te houden van de Venetiaanse Gaanderijen in Oostende:
Lichtsturing gebeurt vanuit een railsysteem. IoT systemen die daar op aansluiten zijn zeker gewenst.
De ruimtes voor deze tentoonstelling werden thematisch in kamers opgebouwd, dus in functie van wayfinding is weten of iemand zich in een bepaalde kamer lang of niet bevindt een duidelijke indicatie van een bepaalde interesse.
De huidige expositie bestaat uit veel wandkunst met vooral grote themateksten en hier en daar objectteksten, waardoor de scenografie de ruimte goed gebruikt. Bezoekers bekijken zowel werken van dichtbij, veraf of een combinatie van beide.
Voorzetwanden bieden ook een kans voor tijdelijke tracking test-opstellingen zoals 3D camera’s of LIDARS die bij specifieke werken hangen. Hierbij kan de bekabeling makkelijk verborgen worden achter de wanden.
De middenzaal is opgedeeld in 4 delen met diepe sierlijsten, wat moeilijk is voor anchors in het plafond, er is wel voldoende hoogte om met wandsensoren te werken, maar ook dit kan problemen geven door de voorzetwanden die toch een 30 tal cm uitsteken.
De zijhal is als doorlopende gang beter geschikt voor sensoren in de plafond, maar door lengte toch best 3 a 4 per kant hangen om 20 meter bereik te halen. De eerste gang is met 4 anchors te dekken, tussenruimte vergt opnieuw 4 sensoren om volledige dekking te garanderen.
Er is maar 1 plek om te verbinden met het internet, dit betekent wel dat er extra switches moeten geïnstalleerd worden om met ‘Power over Ethernet’ te kunnen werken.
Er zijn 3 WiFi Access Points verspreid over het gebouw heen.
De middenwanden zijn niet bekabeld of voorzien van stroom en dus moeilijk om op die plekken sensoren te hangen.
Aanbevelingen:
Bluetooth BLE lijkt hier een haalbare kaart voor people tracking, eventueel in combinatie met andere sensoren zoals gyroscoop en accelerometer voor nauwkeurigere metingen. UWB is zeker mogelijk maar wel een duurdere optie.
Wayfinding zou je zelf individueel kunnen meten met tel-ogen tussen de middenzaal en zijgang. Een balans tussen de betreding cijfers zou kunnen indiceren hoeveel mensen beide zalen hebben gedaan.
Hier is het wel interessant om met technologie de diepte van het bezoek te gaan meten. Hoe diep gaan bezoekers de zijgang en middenzaal in.
Zorg bij de planning van nieuwe infrastructuur voor wachtbuizen om later bekabeling mogelijk te maken.
Hou rekening met uitbreidbaarheid wanneer er nieuwe bekabeling komt voor bijvoorbeeld een alarm- of brandinstallatie.
